Verbonden door corona – SEH arts Stacey Mans
“Trots op de saamhorigheid en verbinding, die deze crisis met zich meebrengt. We zetten gezamenlijk de schouders eronder. Samen gaan we de strijd tegen corona aan!”
Spoedeisende Hulp arts Stacey Mans is inmiddels vijf jaar werkzaam bij MMC. Hoewel ze de ernst van deze coronacrisis aan zag komen uit landen als China en Italië, heeft ze deze mate van maatschappelijke betrokkenheid nog niet eerder gezien. Ze noemt het dan ook bewonderingswaardig hoe snel er op de situatie gereageerd is en hoe flexibel het hele ziekenhuis hiermee omgaat. “Deze crisis is nergens mee te vergelijken maar ernstige situaties hebben we vaker meegemaakt, zoals de griepepidemie van 2017/2018. Dat zagen we niet aankomen, daar waren we niet op voorbereid. Hoewel we bij corona niet weten wat het ziektebeeld gaat brengen, hebben we ons hier extreem goed op voorbereid.” geeft Stacey aan.
“Een ander, zorgelijker onderdeel van deze crisis is dat niet corona-gerelateerde patiënten wegblijven. Dit lijkt voornamelijk te liggen aan de angst om besmet te raken met corona in het ziekenhuis. Mensen willen ons niet tot “last” zijn. Dat is heel begrijpelijk, met het beeld geschetst door de media, en nobel maar tegelijkertijd brengen ze hun eigen gezondheid in gevaar. Of ze bereiken zelfs het tegenovergestelde, want langer wachten kan betekenen dat patiënten er ernstiger aan toe zijn en een schaars IC bed nodig hebben.” schetst Stacey over haar bevindingen op de SEH.
Verbonden door corona
Vanaf het begin van deze crisis is Stacey aan het werk op de SEH en helpt ze mee bij het vormen van het medisch protocol met longartsen, internisten, de apotheek en IC. “Iedereen is hard aan het werk en helpt elkaar waar nodig. Zo zijn er allerlei soorten specialisten die allemaal werk dat ze niet gewend zijn om te doen. Op deze manier wordt de spoedeisende hulp en daarmee ook de verpleegkundigen ontzien. Dat vind ik het positieve aan dit allemaal, de saamhorigheid en samenwerking. We zetten samen de schouders eronder. Het is heel bijzonder om te zien dat iedereen zijn steentje bijdraagt in tijden van crisis.”
Empathie van achter een masker
Ondanks dat, ziet een werkdag op de SEH er voor Stacey niet heel anders uit. “Het is voor ons wel zwaar om te zien dat mensen zo angstig binnenkomen, dat je ze niet met 100% zekerheid gerust kunt stellen. Patiënten zijn angstiger dan normaal, je ziet de angst in hun ogen. Wanneer wij het vermoeden van corona uitspreken, zie je dat dit bijna als een doodvonnis binnenkomt. Normaal gesproken gebruik je ook mimiek om je patiënt en familie te troosten. Nu kom je in een soort van maanmanpak en met een mondmasker op bij de patiënt, met de boodschap: ‘maakt u zich maar geen zorgen, het komt goed’. Dat komt niet heel geloofwaardig over. Het is lastiger om iemand gerust te stellen op die manier, ook omdat we heel veel nog niet weten. Het is een nieuw ziektebeeld waar we nog leren een klinische blik op te hebben.”
Voorzichtige controle
Door de saamhorigheid, de goede sfeer en een sterk team voelt Stacey zich ook sterk staan in deze crisis. “De eerste twee weken hadden we allemaal een onbestemd gevoel, vroegen we ons af wat er nog ging komen. Nu merken we de laatste weken, dat het vrij consistent verloopt. Een stilte voor de storm ziet Stacey op dit moment niet meer. “Als je dit een paar weken geleden had gevraagd, had ik volmondig ‘ja’ gezegd. Toen hadden we geen idee wat we konden verwachten. Nu voelt het alsof we het onder controle hebben, door de goede voorbereiding en het gevoel bij het ziektebeeld. Er komt af en toe een piekje in een dienst, maar het is nog behapbaar.” vult Stacey voorzichtig aan.
Gek genoeg is er nu meer ruimte voor positiviteit dan voorheen. “Vanaf het begin is ons team nog meer naar elkaar toe gegroeid. Er is juist ruimte voor een lach en wat verlichting. Momenten van rust worden ook echt genomen om met zijn allen een kopje koffie te drinken of van een donut van die lokale ondernemer te genieten. Je gaat veel bewuster om met deze momenten en gebaren vanuit je omgeving. Dit is ook een manier om het te verwerken en daarmee creëren we tegelijkertijd een teamgevoel.” zegt Stacey.
“Ik ben ook trots” vult Stacey aan. “Trots op de saamhorigheid en verbinding, die deze crisis met zich meebrengt. We zetten gezamenlijk de schouders eronder. Samen gaan we de strijd tegen corona aan!”