‘Door mijn ervaringen op te schrijven, ontstond er rust’

Begin 2020 wordt bij Rene Kox een lymfoom (lymfeklierkanker) vastgesteld. Een jaar dat voor Rene in het teken staat van chemokuren, stamceltherapie én gezinsuitbreiding. Erover schrijven in zijn blog helpt hem om alles te verwerken en de rust in zijn hoofd te bewaren. Inmiddels zijn de behandelingen achter de rug en kijkt Rene terug op een bewogen jaar.

Eind 2019 merkt Rene een bult op in zijn lies. Hij krijgt een doorverwijzing naar het ziekenhuis om een echo te laten maken. “Toen duidelijk was dat de echo een verontrustend beeld liet zien, volgden de afspraken elkaar in een rap tempo op: binnen enkele dagen had ik nog een echo, een PET/CT-scan en een CT-scan”, vertelt Rene. Vervolgens komt hij terecht bij internist-hematoloog Laurens Nieuwenhuizen. “Toen uit de onderzoeken duidelijk werd dat het om een agressief lymfoom ging, werd er meteen een behandelplan vastgesteld. Twee dagen daarna lag ik al aan het infuus voor mijn eerste chemokuur.”

Steun en schuldgevoelens

Rene moet zes chemokuren ondergaan in het Máxima MC en hij krijgt een autologe stamceltransplantatie in het Maastricht UMC+. “Van mijn werkgever kreeg ik alle ruimte en support die ik nodig had (die steun krijg ik nog steeds). Doordat ik geen verplichtingen had, kon ik me volledig richten op mijn behandelingen. Tegelijkertijd voelde ik me ook schuldig voor de ruimte die ik kreeg. Omdat ik me zo fit bleef voelen, kon ik eigenlijk toch ook gewoon gaan werken? Het heeft me best wel wat tijd gekost voordat ik die gedachte los kon laten.”

In het eerste half jaar van de behandelingen wil Rene niemand lastig vallen met zijn situatie. “Een kort berichtje op Facebook over een bezoek aan het Maastricht UMC+ maakte veel los in mijn omgeving. Toen besefte ik pas dat veel mensen niet eens wisten dat ik kanker had. Mensen die het wel wisten, vonden het soms lastig om vragen te stellen. Terwijl ik mijn verhaal juist graag deelde.” Dit brengt hem ertoe om zijn ervaringen op papier te zetten.

Schrijven voor rust in je hoofd

“Mijn eerste idee was om vooral familie en vrienden op de hoogte te brengen door het beschrijven van mijn situatie. Maar toen ik eenmaal begon, merkte ik zelf dat het voor mij heel fijn was.” Op https://ikenkanker.wordpress.com/ begint Rene met het plaatsen van zijn verhalen. Gewoon hoe het is, niets weggelaten, niets verzonnen. “Ik merkte dat het voor een hoop rust in mijn hoofd zorgde. Het verhaal van me af kunnen schrijven, in mijn eigen tempo. Zelf had ik het idee dat het voor mijn omgeving ook makkelijker was, omdat iedereen het in eigen tempo en op een eigen gekozen moment kon lezen.”

Weten waar je aan toe bent

Rene vindt het fijn dat er steeds duidelijk en open gecommuniceerd werd. “Door de openheid van dokter Nieuwenhuizen wist ik wat ik kon verwachten. Daardoor viel het vaker mee dan tegen. Ook de directheid vond ik heel fijn. Zodra je de kamen binnen kwam, wist je binnen vijf minuten hoe het ervoor stond. En daarna is er alle tijd voor uitleg, en waar het kon zelfs een grap en gezelligheid.
De duidelijkheid en ook de snelheid waarmee geschakeld werd, dat bracht veel vertrouwen.”

Huiskamergevoel in het oncologisch centrum

Als je kanker krijgt, kom je in een breed medisch traject. Je ziet veel afdelingen van het ziekenhuis, maar vooral ben je in het Máxima Oncologisch Centrum (MOC). “De oncologie-afdeling van MMC voelt echt aan als een andere plek in het ziekenhuis. Niet alleen wat betreft sfeer, maar ook door de verpleegkundigen. De persoonlijke benadering richting mij en mijn zwangere vrouw zorgde dat we ons snel op ons gemak voelden. Zodra je op de oncologie-afdeling komt, kom je in een soort huiskamer. Waar kanker een beladen onderwerp is bij familie en vrienden, is het daar niet zo zwaar. Alles kan besproken worden. Met het krijgen van de chemokuur lig je een paar uurtjes met lotgenoten op de kamer. Je begrijpt elkaar en kunt er even luchtig over praten.”

Nieuw leven verwelkomen

Rene wordt in datzelfde jaar voor de derde keer vader. Hij ervaart de zwangerschap anders dan de andere keren. De uitgerekende datum valt bovendien in de periode waar de stamceltransplantatie gepland staat. Gelukkig denken de gynaecoloog en Dokter Nieuwenhuizen mee, en wordt de bevalling zo ingepland, dat Rene erbij kan zijn. “Zo was ik in de ochtend nog in het Maastricht UMC+ voor een informatief gesprek over de aanstaande stamceltransplantatie, en reed ik diezelfde middag door naar Máxima MC voor de geplande bevalling. Dit was een heel erg dubbel gevoel.”

Hoofdzaken worden bijzaken

“Nadat ik de diagnose kanker heb gekregen, is mijn leven veranderd. Het voelt alsof ik een nieuwe start maak, een nieuw leven. Bijzaken worden hoofdzaken en hoofdzaken worden bijzaken.” Zo luiden de indrukwekkende eerste zinnen van zijn eerste blog over zijn leven met kanker. Inmiddels zijn we ruim een jaar verder. En duidt alles erop dat Rene weer beter wordt.