Zwanger na maagverkleining
Een tweede zwangerschap, maar een wereld van verschil voor Sandra van Beek. Drie jaar terug voelt ze zich naar eigen zeggen doodongelukkig. Nu is ze een fitte moeder en trots op haar zwangere buik. Samen met haar man Joost is ze het traject voor een gastric bypass met volle motivatie ingegaan. “Mensen zien nu dat ik in verwachting ben.”
Haar zoontje is voor Sandra de grootste motivatie om deze leefstijlverandering aan te gaan. “Ik wilde weer een fitte moeder zijn. Ik zat liever niet op de grond, omdat ik moeite had met opstaan. Het was al zwaar om de trap op te lopen als hij lag te huilen. Dat voelde verschrikkelijk.” Het stel wil graag een tweede kindje, maar uit angst om nog meer aan te komen, besluiten ze eerst de operatie in te gaan.
Lijnen helpt niet meer
“Het is het welbekende verhaal: als kind liep ik al bij diëtisten en was ik bewust van wat ik in mijn mond stopte. Ik was altijd te zwaar.” Na lange tijd blijkt dat een schildklierziekte oorzaak is van haar extreme overgewicht. Een aantal zwangerschapskilo’s die daarop volgen maakt dat Sandra zich niet meer fijn voelt in haar lichaam. Ze stapt naar de huisarts. “Ik kan het niet meer, zei ik tegen hem. Zelfs na weken diëten was ik hoogstens een halve kilo afgevallen. Ik kreeg het zelf niet voor elkaar.” De huisarts brengt haar op het idee van een operatieve behandeling. “Daar had ik nooit eerder over nagedacht, maar ik stond er wel voor open. Ik ben naar een informatieochtend in MMC geweest om te horen wat het traject inhoudt. Het bleek een flinke ingreep met de nodige risico’s en tijdens onze vakantie hebben we er goed over nagedacht. Maar ik was hier klaar voor. Na de vakantie heb ik me dan ook meteen aangemeld en uit de screening bleek dat ik in aanmerking kwam.”
Wachten op zwangerschap
Vlak na de operatie heeft Sandra veel pijn. “Ik dacht: wat heb ik gedaan? Gelukkig werd het snel beter. In het begin zat ik na een kwart boterham al vol. Het eten gaat nu goed, maar het blijft een uitdaging om de geadviseerde acht eetmomenten per dag te halen. Ik heb geen rommelende maag meer, ik word alleen gammel als ik te lang niets eet. Dat is extra opletten nu ik zwanger ben; ik moet genoeg binnenkrijgen.” Verder kan Sandra weinig nadelen bedenken. “Mijn nieuwe leefstijl is normaal geworden. Ik hoef eindelijk niet meer te lijnen. Van tevoren waren we bang om niet meer samen uit eten te kunnen gaan, maar dat gaat gelukkig heel goed. We gaan het liefst naar een restaurant met telkens kleine gerechten. Dan bestel ik minder en kunnen we toch de hele avond gezellig met elkaar zijn.”
Samen
Na de operatie moet het stel nog een jaar wachten met een nieuwe zwangerschap. “Het wordt aangeraden om te wachten tot je op een stabiel gewicht bent. Inmiddels ben ik 18 weken zwanger. En dat voelt totaal anders dan de eerste keer.” Hoewel haar man Joost het vanzelfsprekend vindt dat hij zijn vrouw steunde, heeft Sandra dat als erg belangrijk ervaren: “We hebben het echt samen gedaan. Het zijn moeilijke tijden; een zware operatie terwijl je een klein kind hebt. Het was voor mij dan ook een voorwaarde dat Joost hier helemaal achter stond.”
Starende blikken
Sandra heeft minder gewicht verloren dan ze gehoopt had, maar ze is tevreden: “Ik heb nog steeds geen maatje 38, maar daardoor is er ook geen overtollige huid ontstaan. En het belangrijkste: ik voel me eindelijk weer geaccepteerd. Dat is zoveel waard. Ik ren weer door de tuin, ga van de glijbaan en spring in het zwembad. Vorig jaar tijdens carnaval realiseerde ik me dat ik me eindelijk niet meer dik voelde. Ik werd niet meer aangestaard, ik was één met de rest. Dat was een openbaring en zo’n bijzonder gevoel. Het geeft me heel veel rust.”