‘Misschien kan mijn verhaal anderen helpen’

Geertje heeft al sinds haar jeugd last van hooikoorts. Immunotherapie had bij haar niet het gewenste effect. Ze kreeg heftige reacties en haar klachten waren zelfs zo hevig dat ze haar baan moest opzeggen en een half jaar op bed lag. Het longrevalidatietraject zorgde voor een ommekeer: ze voelde zich energieker en leerde met haar klachten omgaan. Haar ervaringen legde ze vast in een dagboek en ze maakte tekeningen om alles een plek te kunnen geven. “Mijn belangrijkste doel was het erkennen en herkennen van m’n grenzen. Ik wilde niet beperkt zijn, dus ik was steeds aan het vechten. Door op tijd rustmomenten in te bouwen kreeg ik meer energie.”  

Allergische reactie

In 2020 kreeg Geertje een voorhoofdsholteontsteking en benauwdheidsklachten als gevolg van een pittig hooikoortsseizoen. Ondanks extra medicatie werden de klachten niet minder en de huisarts verwees haar door naar Máxima MC. De ademhalingstherapie die ze kreeg hielp om rustiger te ademen, maar bleek niet de oplossing voor haar klachten.
Omdat Geertjes’ longinhoud veel te laag was en haar longen een allergische reactie gaven, startte ze met immunotherapie. Door het lichaam bloot te stellen aan een steeds grotere hoeveelheid pollen, zou de allergische reactie verminderen. In haar geval was de reactie zo heftig en was ze zo ziek, dat ze een half jaar in bed heeft gelegen. Hoe hoger de dosis, hoe meer last ze kreeg. Ze bouwde totaal geen weerstand op en stopte in oktober na twee jaar met de therapie.

Longrevalidatietraject betekende een ommekeer

De klachten kwamen niet onder controle en er was dus meer onderzoek nodig. Geertje bleek astma te hebben. “Dat bericht moest natuurlijk even bezinken. Ik verzette me ertegen. Het verdriet was hoog en de acceptatie laag, maar het was voor mij nog niet klaar. Ik geloofde namelijk niet dat een lichaam niet ontwikkelt en dat er niks was dat me kon helpen.”
Ze ging niet bij de pakken neer zitten. Toen de allergoloog haar wees op het longrevalidatietraject twijfelde ze dan ook geen moment. Onderwerpen die aan bod komen zijn terugvalpreventie, ademhaling, belasting en belastbaarheid en deelnemers leren hoe ze met klachten en beperkingen kunnen omgaan.
Een ergotherapeut kijkt vooral naar de belastbaarheid: hoe deel je je dag in, wat doe je en wat kun je? Een fysiotherapeut geeft begeleiding bij het sporten. “Ik wilde niet beperkt zijn, dus ik was steeds aan het vechten. Mijn belangrijkste doel was het erkennen en herkennen van m’n grenzen. Je leert te reflecteren op je eigen gedrag. Voor mij was de sleutel tot succes om rustmomenten in te bouwen. Ik heb jarenlang gesport, alleen niet op de goede manier.”
Ook is er psychologische ondersteuning. “Ik moest leren omgaan met het feit dat ik niet meer alles kan. Mijn baan als lerares op de basisschool heb ik moeten opzeggen en dat was heel confronterend, een stukje rouwverwerking.”

Tekenen als therapie

Tijdens het traject maakte Geertje tekeningen om alles een plek te geven en van zich af te kunnen zetten. De tekeningen zijn voor haar heel zinvol en laten zien wat er met je lichaam en geest gebeurt.
Ook heeft ze tijdens de immunotherapie een soort dagboek bijgehouden met foto’s, liedteksten en gedichten. “Het hielp me om dingen op te schrijven. Ik droeg het bij me en het moest uit m’n hoofd. En misschien helpt mijn verhaal ook anderen.”

Batterij opladen

Om haar longen rust te gunnen gaat Geertje twee maanden per jaar naar Frankrijk. “Hier in Nederland is het klimaat instabiel. Elke verandering van lucht is een prikkel, dan krijg ik meteen last van mijn longen. Hoe schoner de lucht, hoe beter ik me voel. Het mediterrane klimaat in Frankrijk is veel stabieler. De lucht is schoner, het is meestal warm en droog. Mijn ziektebeeld kennen ze daar nauwelijks.
Ik ga eerst drie weken alleen. Daarna komen mijn man en de kinderen. Het herstel gaat makkelijker als je alleen bent. Je kunt je volledig op jezelf focussen. Zodra ik daar ben merk ik meteen effect, het doet me echt goed. Ik laad mijn batterij op voor de rest van het jaar. Mijn longen komen in die periode zo tot rust dat ik daar de maanden daarna nog profijt van heb. Ik ga dus sterk de winter in, dat is mijn goede seizoen.”

Nieuwe kansen

Tijdens de immunotherapie kon Geertje maanden niet zelf koken. Een van haar vriendinnen had granola voor haar gemaakt. “Ik besloot om een gezonde variant met minder suiker te maken. Eerst bakte ik vooral voor mezelf, maar al snel hadden vrienden en familie ook belangstelling. Via-via kwam ik in aanraking met de bakker in het dorp, met de vraag of hij mijn granola in zijn winkel mocht verkopen. Dat was het moment om een eigen bedrijf te starten. Inmiddels is mijn granola bij verschillende verkooppunten te koop en ik heb een webshop, dus het loopt als een trein.”

Omdat de bestellingen alsmaar toenamen, werd het fysiek teveel om alles alleen te doen. Geertjes’ coach wees haar op sociaal ondernemen, waarbij je mensen met een beperking laat helpen in je bedrijf. “Ik voel me maatschappelijk betrokken, dus dat idee sprak me erg aan. Ik nam contact op met Stichting Severinus en de cliënten helpen mij met het bakken van de granola en stempelen van zakken. Helaas kan ik ze (nog) niet zelf begeleiden, maar wie weet wat de toekomst brengt. Mijn droom is om van mijn eigen schuur een mini-bakkerijtje te maken en een atelier waar ik tekenworkshops geef. Dat kunnen mensen met beperking zijn of met een afstand tot de arbeidsmarkt waar ze in alle rust werkervaring kunnen opdoen. Ik heb dat ook ervaren en ben blij dat ik een nieuwe weg heb gevonden.
Natuurlijk mis ik mijn klas, de leerlingen. Ik heb bijna 20 jaar met veel plezier lesgegeven. Maar nu denk ik: het heeft zo moeten zijn. Deze weg past goed bij mij en ik haal er veel voldoening uit. Ik doe ertoe omdat mensen van mijn gezonde granola kunnen genieten en omdat ik iets kan betekenen voor de mensen van Stichting Severinus.”