Botbreuk
Het menselijk skelet bestaat uit 206 botten. In principe kan in al deze botten een fractuur, ofwel een botbreuk, voorkomen. Het meest komen botbreuken voor in de armen en benen.
Symptomen
Of het nu om een gebroken pols, vinger, heup, rib, enkel of elleboog gaat: de symptomen zijn grotendeels gelijk. U voelt pijn op de plaats van de breuk, simpele bewegingen worden opeens moeilijk uitvoerbaar en er ontwikkelt zich een zwelling. Deze zwelling is het gevolg van een bloeduitstorting, die ontstaat bij een breuk. Soms kunt u een fractuur herkennen aan een krakend geluid, net nadat het bot gebroken is. De ernst van de klachten is afhankelijk van de breuk; van een minder hevige pijn bij een scheurtje in het bot tot ernstige pijn bij een volledige verbrijzeling.
Oorzaak
De meeste botbreuken ontstaan bij ongelukken, sporten of valpartijen. Wanneer er veel kracht op een bot komt te staan, kan deze te ver doorbuigen en breken. Soms ontstaat een botbreuk door overbelasting. Dit wordt ook wel een vermoeidheidsbreuk genoemd. Daarnaast kan een ziekte, zoals een tumor, een breuk veroorzaken.
Onderzoek
Misschien vraagt u zich af: is mijn bot gebroken of gekneusd? Met een röntgenfoto stelt de arts dit vast en kijkt hij naar de ernst van de (eventuele) breuk.
Behandeling
De behandeling van een gebroken bot hangt van veel factoren af: de conditie van de patiënt, het soort breuk, of er een gewricht bij betrokken is en hoe de weefsels in de omgeving van de breuk eraan toe zijn. In principe zijn er drie behandelvormen: het plaatsen van gips, een operatie en rust. Daarnaast zijn er tussenvormen mogelijk.
Gips
Met gips worden de gebroken botstukken zo goed mogelijk op hun plaats gehouden, waarna ze weer aan elkaar kunnen groeien. Soms past de arts het gips in een later stadium nog aan, bijvoorbeeld omdat de zwelling weg is of omdat er voor loopgips wordt gekozen. Het gips blijft meestal drie tot zes weken zitten. Dit is afhankelijk van de ernst en plaats van de breuk.
Operatie
Met schroeven en pennen worden gebroken botstukken tijdens een operatie stevig aan elkaar bevestigd. Soms worden de botten met een metalen raamwerk, ook wel een fixateur externe, in de gewenste stand gehouden. De pennen komen dan door de huid naar buiten. Hoelang de fixateur externe moet blijven zitten, verschilt per breuk en per persoon. Bij polsbreuken is dit 4 tot 6 weken. In veel gevallen moeten de schroeven en pennen tijdens een tweede operatie verwijderd worden. Dit vindt plaats onder een plaatselijke verdoving of algehele narcose. Groot voordeel van een operatie is dat u het lichaamsdeel direct na afloop weer kan bewegen. Daardoor blijven de spieren stevig en de gewrichten soepel.
Rust
Bij breuken van onder andere de bekken, ribben, het sleutelbeen, een vinger of een middenhandsbeentje kan tijdelijke rust al voldoende zijn om de breuk te laten genezen.
Gipskamer
De gipskamer is het werkterrein van de gipsverbandmeester. Hier kunnen mensen met problemen aan de botten, spieren, pezen en/of gewrichten terecht voor gips, korsetten en ander ondersteunend materiaal. Doel is meestal het zorgen voor een goede genezing en groei. De gipskamer bevindt zich in MMC, locatie Veldhoven.
Traumatologie
Deze aandoening wordt behandeld door een traumatoloog: een chirurg of een orthopeed, gespecialiseerd in de behandeling van letsel na een ongeval. Het specialisme traumatologie wordt daarom ook wel ongevalchirurgie genoemd. Vaak is er sprake van meerdere, complexe problemen. Dit maakt een goede samenwerking tussen verschillende disciplines in het ziekenhuis belangrijk. In Máxima MC werken chirurgen, orthopeden, gipsmeesters, revalidatieartsen, radiologen, anesthesisten en SEH-artsen nauw samen.
Máxima MC heeft het predicaat Traumacentrum level 2. Dit houdt in dat patiënten met zwaardere en/of complexere verwondingen naar ons ziekenhuis worden gebracht.